GRC Groningen 5 – Gruno 5
Op zaterdag 1 oktober speelde Gruno 5 uit bij GRC. De graan- en rookoffers die de avond ervoor door verscheidene spelers waren gedaan bleken onvoldoende. Zeus liet het water met bakken uit de hemel vallen. Na de wekelijkse brakheidscheck bleek dat slechts de helft van de spelers brak was, wederom een slecht voorteken.
Uiteindelijk omgekleed gingen we in de stromende regen op zoek naar het veld, dat bleek nog niet zo makkelijk. Schijnbaar had Daedalus naast het ontwerpen van het labyrint op Kreta zich ook bemoeit met het sportpark Corpus den Hoorn. Nadat we eindelijk het veld hadden gevonden bleek de doos van Pandora nog verder geopend, want het veld bleek een rugbyveld te zijn met rugbypalen en gele lijnen. Ook was de rechterkant van het veld ingenomen door Poseidon, en stond het nog gedeeltelijk onder water. Terwijl we het veld opliepen waren de tegenstanders duidelijk onder de indruk van de opkomst van onze titanen. Ze fluisterden onderling: “ze hebben zelfs baarden”. De regen bleef helaas ook tijdens de warming-up aanhouden. Gelukkig bracht het orakel van Buienradar uitkomst door te voorspellen dat het tijdens de wedstrijd grotendeels droog zou blijven.
De wedstrijd zelf begon voortvarend, Al snel kreeg TH9, die voor deze gelegenheid een keer geen rugnummer 9 droeg, een grote kans. De keeper van de tegenstander hield nog heroïsch stand, maar Tom wist de rebound alsnog in de goal te krijgen. Vlak daarna kreeg echter de penalgate van vorige wedstrijd een staartje. Net als vorige week maakte Oosterhuis hands in het eigen penaltygebied, en dit keer keek Fortuna de andere kant op. Penalty voor de tegenstander. Jonker deed nog een dappere poging, maar de bal ging er in. De rest van de eerste helft was Gruno duidelijk de betere partij, maar konden ze dit als een echte tantaluskwelling niet omzetten in een voorsprong. Maarten deed een paar dappere sprintpogingen, maar raakte als een ware Achilles geblesseerd in de strijd en moest helaas opgeven. Het krachtverschil tussen de titanen en de jongetjes werd ook nog eens duidelijk geïllustreerd door Tim, die als Hercules een tegenstander met een klein schouderduwtje bijna de dug-out in gooide.
In de rust besloten onze helden het labyrint te vermijden en gewoon op het veld te blijven. Een paar tactische plasjes werden geloosd in de aangrenzende bosjes en verder werd de knoop doorgehakt hoe iedereen aan speelminuten kon komen. De tweede helft begon met dezelfde kwelling waar de eerste geëindigd was. Toen kwam het belangrijke moment dat Tim diep gestuurd werd, niet narcistisch was, en de bal afspeelde op Wiljo, die met zijn Midasachtige gouden aanraking de bal het doel in werkte. Ook cupido leverde zijn bijdrage, een aantal wederhelften kwam de tweede helft kijken, en dit had grote invloed op bijvoorbeeld Oosterhuis, die plotseling weer als Pegasus over het veld vloog. Ook de rol van Mart’n moet niet onderschat worden. Alexmart’n de Grote won elk duel en veroverde alle ballen. De goal van Wiljo zorgde ervoor dat het Trojaanse verzet gebroken was en Gruno werd steeds dominanter. Tim had al hun vuur gestolen en vloog over het hele veld. Het was dan ook geen verrassing dat hij ook bij de volgende goal betrokken was. Tim ging wederom diep, gaf de bal voor en ditmaal was het Thomadonis die de bal binnen werkte. Met deze goal kreeg de strijd tussen Wiljo en Thomas voor de topscorerslauwerkrans ook dit jaar een vervolg. De score bleef uiteindelijk hangen op 1-3, hoewel we meer hadden moeten scoren waren we toch blij met deze overwinning.
De winst werd uiteindelijk in de kleedkamer nog even goed gevierd op dionysische wijze, met een biertje onder de douche. Deze tweede overwinning betekent ook dat we nu tweede staan in de competitie, net onder Gruno 6. Als we deze reeks voortzetten, kunnen we misschien zelfs nog meedoen aan de echte Olympische Spelen.