Gruno zaterdag 4 – Veenhuizen 3 (1:2)
Een nieuw jaar, een nieuwe competitie, nieuwe prijzen. Het is een nieuw voetbalseizoen, ook voor Gruno 4 (voorheen Gruno 3 het derde helftal), en de ambities zijn nog nooit groter geweest. Gruno 4 wil winnen! Misschien een heel seizoen, misschien een wedstrijd, maar er moet gewonnen worden. De tegenstander van de eerste wedstrijd, een bekerwedstrijd, is Veenhuizen 3. Een ploeg die, net als Gruno 4, in de zesde (ook wel kelder-)klasse gaat spelen.
Gruno 4 begon bijzonder voortvarend: Marthe van Loo, de pupil van de week, kon direct haar talent laten schijnen. In wat ik alleen maar kan beschrijven als hemelse glorie ging onze jonge ‘Messi in Gruno-shirt’ feilloos de ervaren mannen van Veenhuizen voorbij, om vervolgens in koude bloede de doelman van Veenhuizen te vernederen. Wij verkeerden in extase, met zo’n start en met dit talent zou Veenhuizen geen schijn van kans maken. Helaas werden wij grof wakker geschud: onze pupil stond niet op het wedstrijdformulier. De tegenstander was argwanend geworden toen ze de oogverblindende bewegingen van Marthe aanschouwden, maar het was de swagger waarmee ze afrondde dat de druppel was. Helaas, het doelpunt werd afgekeurd en de eerste minuut moest opnieuw gespeeld worden. Na deze domper verwerkt te hebben zou Gruno 4 zichzelf herpakken. Na een iets wat rommelige openingsfase, kon Jesse over rechts door Menno gelanceerd worden. Als een raket schoot hij voorbij zijn directe tegenstander en zag de doelman van Veenhuizen twijfelachtig 10 meter voor zijn doel staan: hij wist niet of hij moest komen of blijven staan en bevond zich in niemandsland. Voor Jesse was niet veel meer nodig, hij lepelde de bal soepeltjes over de doelman het doel in.
Gruno 4 mocht haar eerste voorsprong ooit ervaren.
Nadat Veenhuizen (weer) was wakker geschrokken, en verwoed maar tevergeefs had gecontroleerd of Jesse ook niet op het wedstrijdformulier stond, herpakten zij zich. In de loop van de eerste helft werd duidelijk dat Veenhuizen fysiek dan wel bal technisch het overwicht had. Met het balbezit steeds meer uitpakkend in hun voordeel ging Veenhuizen op zoek naar de gelijkmaker. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan, het was niet zo simpel om door de strakke defensie van Gruno heen te spelen. Veenhuizen probeerde het daarom ook vaker van afstand. Hoewel hun schoten niet verkeerd waren, hadden zij niet gerekend op de troef die bij ons tussen de palen stond: Jonkers himself! Soms een stilistische snoekduik naar een bal die richting de kruising draaide, dan weer een katachtige reflex op een rebound die laag naar de hoek ging. Waar hij opeens dit talent vandaan toverde is mij niet bekend, maar ik voel mij bevoorrecht het te hebben mogen aanschouwen. Maar, zoals 20e-eeuwse filosofe Katie Melua ooit zong: “all good things come to an end”, en vlak voor rust ging het verkeerd. Een goed uitgevoerde hoekschop eindigde bij de tweede paal bij een Veenhuizen speler die zich had ontdaan van zijn directe mandekker en vrij de bal de touwen in kon jassen.
De tweede helft was meer van hetzelfde, voornamelijk Veenhuizen was aan de bal en zij waagden geduldig pogingen om een aanval in elkaar te breien. Gruno loerde op de snelheid voorin om terug op voorsprong te komen. Lange tijd zorgde dit voor een soort patstelling en leek de wedstrijd op een remise uit te lopen. Maar richting de laatste 20 minuten begonnen de krachten bij Gruno te wanen, en een kleine 10 minuten voor tijd kwam Veenhuizen er op rechts door, en moest Jonkers, die veelal elke bal die in zijn buurt kwam met overtuiging buit had gemaakt, zijn meerdere erkennen en voor de tweede maal deze wedstrijd een bal uit het net vissen. In de slotfase gebeurde niet zoveel meer, de krachten bij Gruno waren op en Veenhuizen was tevreden met een enkel doelpunt verschil in hun voordeel.
En zo eindigde de wedstrijd, op af en toe wat gezeik in de hitte van de strijd na, een leuke en gemoedelijke pot. Door prima fluitwerk van Leon (nog bedankt daarvoor hé), kon wedstrijd, ondanks het gebrek aan kwaliteit bij de spelende partijen, voornamelijk om het spel met de bal kon draaien. Helaas heeft Gruno 4 nog steeds geen positief resultaat kunnen boeken, maar wij laten ons niet door een nietszeggend bekerpotje ontmoedigen. Volgende week wacht Holwierde in het verre oosten op de komst van Gruno 4, als het echt om de knikkers gaat zal Gruno laten zien waar toe het in staat is.
Ingezonden door Sikke Gunnink
